...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Οκτωβρίου 2010

Τοξωτά παράθυρα, γρίλιες

162.




Τοξωτά παράθυρα, γρίλιες

που αφήνουν το φως να κομπάζει.

Και ο ήλιος

οκτώ η ώρα το απόγεμα..



Ο Ιούνιος

εγκαινιάζει την άλλη χαρά να έχει

ευαγγέλια μιας νέας θρησκείας

απρόσμενα οικουμενικής.



Στην Ρόδο που ευανάγνωστα είναι τα πελώρια δέντρα

και η ζέστη και ο απαλός

άνεμος που χαϊδεύει

τις παρά την όχθη ιτιές.



Μπαίνω στο νόημα: η γλώσσα απομαγνητίζεται·

η κάθε λέξη σηκώνει

ένα φορτίο μουσικές

που δεν ποτέ μεταφράζονται- είναι θεμέλιο

γι αυτήν την του απογέματος σονάτα

των ψυχικών αντανακλάσεων

και των ιριδισμών του θεϊκού..



Μια ακόμα ανάσα..

Και είμαι πάλι ο πρωτόπλαστος που εκμεταλλεύτηκε

κάθε οξυγονούχα διδαχή..



Απορροφούν τα μάτια μου τα χρώματα..

Σχήματα που το ηλιοβασίλεμα επινοεί..

Καθώς ανοίγουν οι ουρανοί και φαίνονται

άλλα παλάτια..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου