...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

8 Οκτωβρίου 2010

λέξεις φτιάχνω να την ψυχή μου ολοένα δυσκολεύουνε..

53.




Ένα ελάχιστο αεράκι κι απ’ την χώρα των φυτών

ένα συνεφαπτόμενο φως, αρχίζοντας

που μιλά να σωπαίνει.



Μέλισσες, σφήκες, μυγάκια

μελαχρινά,

πουλιά μικρά τι-

τιβίζοντας- λουλούδια

ωδικά, αποσαφηνίζοντας

το κραυγαλέο μεσημέρι.



Και η μέρα που άνοιξε σαν κόρη τα ματάκια της, εκεί

ψηλά στα ουράνια μπαλκόνια, να φανούν

που χρυσωθήκανε οι πεταλούδες της- Το θαύμα

το μεγάλο της αιώνιας ομορφιάς!



Κι εγώ

με ένστικτο πουλιών μιλώντας γαλάζια

διαιρέτης του θόλου, οπαδός

της φιλοσοφικής μοναξιάς

λέξεις φτιάχνω να την ψυχή μου ολοένα δυσκολεύουνε..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου