Μ’ ΕΝΑΝ ΔΙΑΡΚΗ ΘΕΟ..

Το δύσκολο Μηδέν και το πιο δύσκολο Ένα
Όπως τα ξέρει η πρωταρχική στιγμή
Εκρήγνυνται σαν για μια του απίστευτου αποκάλυψη..

Επίμονα ο θεός ελληνοφλέγεται-

Ψηλά ψηλά το τριανταφυλλάκι των ανέμων-

Τώρα να καταφέρεις από όλους τους έγχορδους
ανθρώπους ν’ ακουστεί η μουσική τους
γλυκιά

Ένα εμβατήριο ηλιαχτίδας που μέσα μας ιδρύει
κράτη της φωτεινής βεβαιότητας

Σε μια σκήτη άλλη εσύ
Κοιτάς στα μέλλοντα να φτιάχνονται οι περιουσίες σου


Των Αγίων του Πνεύματος μία αξιομνημόνευτη Κυριακή
Και τα λουλούδια που άναψαν όπως να γίνουν ωδικά τώρα που εσύ νομίζεις
Ότι το αόρατο σου φανερώθηκε..

Κορυφαία όλα!

Και το χέρι να γράφει λέξεων ικεσίες
Προς έναν διαρκή θεό!