ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Τούτος ο Κανόνας του Αυθεντικού, έντονα
σημαντικός τώρα που καταφεύγουμε μες την ψυχή μας
κι αναδιπλώνεται το έσω μας πιο έσω
όπως που ψάχνουμε λυτρωτική στιγμή!

(Μιλώ γι αυτό το φως που μέσα στον καθένα είναι
φτάνει να με καλή ματιά το εμπιστευτεί!)

Ευγενικές τουλίπες
μέσα σε ένα λιβάδι του ήλιου
σαν από ένα μισοτελειωμένο ολλανδικό
όνειρο.

Το πολύ να μεταφράζουν το χρώμα τους
με ελαφρύ αεράκι που πηγαινοέρχεται
σαν διψαλέος λεξιθήρας.

Τότε που τις κοιτώ και αποσαφηνίζεται
το Ωραίο- σαν από τις πεποιθήσεις
ενός Θεού που δασκαλεύει κάποιον
να ζει λιτά..


Σε έτρωγε η αντηλιά
όπως ανέβαινες αέρινη, παραμυθένια
μέσα στο γαλανό στερέωμα που σε απλοποιούσε
και σε μετέφραζε με άνεμο και νικητήριο φως!


Ένα ποίημα αρδεύει μεταφυσική απ’ την πραγματικότητα
βλέπει ψηλά κι απ’ το ίδιο του βάθος
έρχεται σαν ρυθμός η αποκάλυψη
που η ψυχή γνωρίζει
σωπαίνοντας και όμως να μιλά…


Ανέβαινες αγγίζοντας χρυσάφι
του ήλιου και της σίγουρης στιγμής
που ο έρωτας μου θα σε βρίσκει πάντα διάνα!..