...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Απριλίου 2009

Η νύχτα είναι ένας ίσκιος από σύννεφο μετανιωμένο
Που κλαίει
Και σβήσανε τα δάκρυά του το μεγάλο λύχνο του ήλιου.

Τίποτα φωνή.

Μόνο ο αέρας να παίζει
Κάνοντας γύρω-γύρω στης αυλής
Το πεύκο τα τσαλίμια του.

…Να φεύγω μέσα στην δειλή μου ευτυχία,
Προσεχτικά
Μη μόνος μου πονέσω
Τον πόνο μου..

Ηράκλειο 1981

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ισως θα ταν καλυτερα να βαζεις μια εγγραφή τη φορά. Οταν σε μια μερα βαζεις αρκετες μπερδεύεται κανεις στο τι έχει διαβασει και τι οχι.
Αποψή μου οχι πως πρέπει να το κανεις επειδη το ειπα.
Το συγκεκριμενο ποιημά σου μου αρεσε ιδιαιτερα
Καλησπέρα Στρατή

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΡΙΑ!
ΔΕΧΟΜΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ...ΚΑΙ ΑΠΕΙΘΑΡΧΩ...
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΗΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ..
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΧΟΛΙΑ..
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου