...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

9 Απριλίου 2009

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ

15.

Για κάθε μέρα που περνάει ο ίδιος θάνατος και πάλι απαξιώνεται
Και πίνει με ευλάβεια κι αυτός το κώνειό του.
Με μια δικαιοσύνη μήποτε που του αφαιρείς
Και μια συνείδηση σπουδαία.

Εκεί που και ο άνθρωπος σαθρός
Μπαίνει στην διαδικασία των εκπτώσεων
Ξέροντας ότι κάποτε μες την αλήθεια του
Ακόμα και η πιο καλή ιδέα ¨πάει¨..

Τώρα που οι υποθηκευμένες υλικές περιουσίες βασανίζουν με άγχη
Ταλαίπωρους κτήτορες.
Κι η πόλη δύστροπη αναγκάζει σε υποταγή στα δεδομένα της
Δρόμους κι ανθρώπους.

Όποιος βαθαίνει μέσα του βαθαίνει προς το μέρος της συνείδησης
Που θέλει να βαδίζει ορθή και με ουσία.

Ξαφνικά ξεμένεις από φίλο ή μουσική.

Κι ενώ το ζώο δίπλα σου καταλαβαίνει
Αυτό το έλλειμμα ψυχής
Εσύ πιο φοβισμένος καταφεύγεις
Σε άδειες σελίδες-

Όπως θα καταγράψουν και του έρωτά σου το μαρτύριο.


10.7.2008

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ήπιε το κώνειό του ο θάνατος...και μας κέρασε κι εμάς.

Καλο Σαββατοκύριακο Στρατή.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου