Γιαννιτσά 25 Μαρτίου 2015

Οι δρόμοι γυαλίζουν από την βροχή

Λουστρίνια πολυφορεμένα.

Οι δρόμοι απάγουν την λύπη μου.

Μαρτίου οδοί, επετειακοί, αμφίκυρτοι.

Της Πέλλας ο απόηχος, ήχος πλάγιος μόνος.

Στις παρελάσεις ελαύνουν αυτοί που δεν ξέρω.

Μπορεί κι οι θάνατοι όλοι να είναι ένας ίδιος αυτός

Ομοούσιος θάνατος.

Λάβαρα, αμφιέσεις, ηθοποιία·

Ζόρικο γίγνεσθαι- κι όταν δεν είσαι-

Παραζόρικο.

Πού να σε ζητήσω πυγολαμπίδα μου; Πού;

Να σκιρτάς αοράτου υφής μες την συννεφιασμένη μέρα, κάτω

Απ' την βροχή,

ρομαντικά απούσα,

τεκμηριωμένη

Μόνο απ' την μελαγχολία μου…

Μου μιλάνε· μιλάω..

Ποια φωνή σε αγγίζει

 τόσο μακρινή που σε ψάχνω

Μες το τοπίο,

σ' αυτήν την διδασκαλία

Που καταλήγει πάντα αφαίρεση;

Όταν φτωχαίνει η γλώσσα και για τον έρωτά σου πεθαίνω..