Δευτέρα…

Του Μαρτίου η πλάνη πρωταγωνιστεί στο θέατρο της φύσης σαν

Μια μουσική που τεντώνει τους μυώνες της χαράς αφόρητα.

Το ένα σκέλος της πραγματικότητας είναι ψέμα και το άλλο

Μια αλήθεια που παραπαίει πριν σβήσει σ' ένα χτες ευκολοσύντριφτο.

Οι μνήμες πάγωσαν, γέρνει προς τον αφανισμό της η συμπάθεια.

Αρχίζει η βδομάδα,- μ΄ ανίκητη δύναμη και αποφάσεις

Που ίσως ποτέ δεν πραγματοποιηθούν.

Ένας χορός από μικρούς κοκκινολαίμηδες που ειρωνεύονται τα  σκοτεινά κατεστημένα

Μπροστά στα μάτια μου κάθε πρωί.

Και η Δευτέρα ήρθε.

Γεμάτη μπαρούτι και όνειρα..