Αιγόσθενα…

Τρέχουν τείχη ως την θάλασσα κι ο ήλιος

Νικάει κάποτε την συννεφιά, αγγίζοντας

Τον λόφο με τα πυρωμένα δάχτυλά του.

Ένα κοτσύφι παίζει κάτω από τα δέντρα, εκεί

Που η μέρα έρχεται σαν μια αμνάδα που

Την άνοιξη κυοφορεί και πάει

Στην στάνη απόμερα να φέρει

Την νέα ζωή στο φως.

Θάμνοι κινούνται λυρικά μες τον αέρα·

Η σιωπή φιλοξενήθηκε από την νύχτα και,

Τώρα που ξημερώνει, ο αντίλαλός της

Βοά μέσα στο πουθενά που ερειπώθη..

Ένας αχνός πολεμιστής προβάλει

Πάνω απ' το κάστρο, στην μεριά που τα αγκάθια

Σκαρφαλώνουν αργά πάνω στις άξεστες πέτρες

Που ξέρουν την γεωγραφία του τοπίου

Απ' έξω κι ανακατωτά. Στα μέρη

Που άλλοτε μια λόγχη σκουντουφλούσε

Στο χώμα- και μια πόρπη χλεύαζε πάνω απ' τον ώμο σου

Την αναντίρρητη αιωνιότητα..

                                                 14 Μαρτίου 2015