Αυτός που δοκιμάζει τον πηλό ξέρει
την άλλη όψη του νομίσματος, την ευθυδικία
απέναντι σ' αυτά που είναι κάποτε να μας αποδοθούν..
Και στο τραπέζι επάνω ρίχνει τα επιχειρήματα
φρέσκα, σαν τα νεόκοπα λαγήνια, μες την ώρα
ενός μεσημεριού που σφύζει
από πάθος κι αιωνιότητα.
Ακούει τον σφυγμό των πραγμάτων όταν τα πράγματα
απιστούν και στον εαυτό τους· ξέρω
πόσο πονάς άνθρωπε, το καταλαβαίνω
και ψάχνω το στίγμα σου,
στην κόψη πάνω του πλανήτη, να
σηκώσω βάρος από το βάρος σου, να
σε κάνω να νιώσεις μια συντροφιά
που, ανθρωπινά, σου ανήκει..
Σταμάτησα ανάμεσα στις λεμονιές· ο αέρας με έτσουζε
στο πρόσωπο· ο ήλιος ήταν γλυκός
για τα βλέφαρά μου· κι εκεί
έγραψα μέσα μου- χωρίς σελίδες, χωρίς γραφή- μια μυστική
συνομωσία εγώ ο ίδιος μ' εμένα- να
μείνω αυθαίρετα θαρραλέος κι ειλικρινής
έξω από συμβιβασμούς που δεν θέλω..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου