Σαν σε φιλμ του κινηματογράφου…

Να ευχαριστηθώ την ησυχία μου, το πλατύ-

σκαλο της μέρας, τον καθαρό ουρανό- απόψε

Που η τάξη αποκαταστάθηκε

Και μια λιακάδα διηγείται τα κατορθωμένα της

Στην γη- αποτρέποντας άλλες μελαγχολίες· σαν

Να λειτουργεί επάνω στην ιστορική Στιγμή

Με θαύμα και έλεος..

                                     Να,

                                επιτέλους

                                 Κυριακή-

                                 τα πάντα

                              στιλβώθηκαν

Και στην σελίδα μου ήρθαν

Αλλάζοντας ουσία, δίνοντας στο τοπίο

Κάτι από το σφρίγος τους- στο σημείο εκείνο

που μηχανεύομαι

Να σπάσω το φτενό της

Κι η μοναξιά να γίνει

οσία..

Μοίρασα τον ύπνο μου σε μερίδια: μισός

Έξω από αυτόν, ν' ακούω την Φωνή στ' αυτιά μου

Που μου υπαγορεύει φωταψίες.

                                                    Και όλα

Το πρωί κυλάνε σαν σε φιλμ του κινηματογράφου που

Των ηθοποιών η παρέα γελά και τραντάζεται

Το πρωινό,

Όπως μες τον καθρέφτη της ατμόσφαιρας

να ζουν κάτι σκιές που ωραία και ευτυχισμένα

πραγματοποιούνται..

                                            1.3.2015