Η πόλη…

Χορεύει  η πόλη σαν μια φιγούρα που κινείται σωστά

Κάτω από την μουσική επαγγελία.

Τα νέφη γεμίζουν μπαρούτι τα φυσίγγια της

Ο αέρας τρυπά τα αυτιά της κι ακούει

Άλλες φωνές κι άλλες αγάπες.

Του έρωτα το μυστικό αφήνει μια ψευδαίσθηση να πλανηθεί

Ως το καταραμένο σιωπηρό της ναυάγιο,
στο σημείο

Που την αγγίζει τελεσίδικα η φθορά.

Νιώθω την σιωπή να σαλεύει αργά όπως των ερπετών το κορμί

Και να καταπλακώνει την άμορφη θάλασσα που φυσά

Μια θύελλα ζεστή στα πνευμόνια του κόσμου.

Ξημέρωσε.
Η Κυριακή ντύνει με αισιοδοξία το παρόν των αισθημάτων μας

Και τα μπολιάζει με μια δύναμη που θ' αγαπήσετε, όπως εμείς, κι εσείς..