Το αραχνιασμένο τούτο κελί που ο μονήρης μου βίος κρέμεται
μες την μεταλλική λάμψη αντιπυρικών στολών στο ντουβάρι.
Που σίγουρα κοροϊδεύει αυτή την απληστία μου να κερδίζω
πάντα τόσο μελάνι γραφής
στα τετράδια.
Καθώς
ο ουρανός είναι συννεφιασμένος·
κάνει κρύο·
είμαι οικοδόμος·
απολύομαι σε λίγες μέρες·
τις φαντάζομαι επιγραμματικά να λένε «ζει».
Ε λοιπόν υπάρχουν αντιστασιακές μονάδες στο αίμα μου·
κόκκινα αιμοσφαίρια που έχουν ανταρτέψει·
το κύτταρό μου συντελεί
στην αθωότητα.
Μπορώ να δω όμως γύρω μου
την βαριά ψυχολογία του πονεμένου ανθρώπου!
27.10.1983 Ζούμπερι
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου