ΤΟΠΙΟ ΕΝΟΡΑΣΗΣ

  

Είναι δω, είναι δω..

και ο πρόσωπο της πεθαμένης που την είδε ο ήλιος

και η πέτρα που τίναξε η μοίρα καταπάνω της

από το παρελθόν-

χειρονομίες, φερσίματα, βοή: είναι δω

ακόμη μια φορά

εμποδίζοντάς με να προχωρήσω.

Μα

αν αυτός που είπε πως η γη είναι μια σκέψη τ’ ουρανού,

μπορεί απόψε να μου τραγουδήσει τόση λύπη

αγγέλου σίγουρα

πιστεύω το λόγο του!

Μόνος.

Μονάχα με την σκέψη για σύντροφο:

άσχημη σκέψη, κακός σύντροφος-

όλοι οι δρόμοι

καθένας τους κι απ’ αλλού

βγάζουν σε σένα:

μακάβριο χαμόγελο του λυπημένου-

τι περιμένεις λοιπόν

αυτό είναι πίδακας της στενοχώριας:  το στήθος μου,

ηθικέψου στο μάταιο!

Η ιστορία ανάθεμα!

                                     Αυλίδα – Ηράκλειο 1980-1982