ΟΝΕΙΡΑ

                           

Τελικά

          τα όνειρα

                  είναι μια ντουλάπα με ρούχα αφόρετα

                                   που δεν πρόκειται ποτέ να φορεθούν

                                          ή

                                                 θα τα φάει ο σκόρος.

                              Μονάχα η φαντασία του κορμιού προβάρει

                              το ύφασμα

                              που όμως είναι σε διαστάσεις

                              χιμαιρικού καταποντισμού.

Έζησα χωρίς αυτές τις φρικαλεότητες.

Οι επινοήσεις των ανθρώπων λίγο μ’ ενδιέφεραν.

Όσο στην ηλικία παιδιού που αρχίζει

να αιθεροβατεί από αγνότητα.

Λίγοι πιστέψαν στην νίκη μου.

Η θέληση μου ήταν το βήμα!

Περπάτησα μες την πραγματική κοιλάδα των πικρών

κι αβάσταχτων γεγονότων

που μ’ ατσάλωσαν

μπροστά στην χίμαιρα!

Το αύριο ας είναι «Εύγε:».

                                            Ηράκλειο 10/9/82