ΑΘΗΝΆ.

Ύστερα σε ζητήσανε μεγάλα μεσημέρια-
νησάκια ελληνικά και ιερουργίες του ασβέστη
που έχρισε αυτόν τον κόσμο αθανασία!

Γαλουχημένη της ανατολής και σίγουρη
μες την σοφία του ημερολογίου
τόσου αρχαίου λόγου κληροδοτημένου.

Το πρόσωπό σου μέσα στις παλάμες
που χάιδεψαν το σώμα της ανυπαρξίας
πριν μαραθούν!

Σε ζητήσαμε περπατώντας στην Ακρόπολη·
ο σκληρός βράχος
άντεξε εκεί, αιώνες·
κάρφωσε μέσα στην καρδιά μας
το λίθινο ξίφος του·
η γεωμετρία των ναών του
έφερε την αρχιτεκτονική έμπνευση
στα πέρατα της γης·
οι κίονες σηκώσαν ουρανό..
Σε συναντήσαμε
μες την σπουδή της ιστορίας
πλάι στην ιερή ελιά.

Κι όταν θα λέγεται το δειλινό γραμμένο όλες τις χάριτες
ξέραμε πως θα φύγεις πάλι, θα χαθείς
μέσα στον ύμνο σου.

Μ’ εμάς
πιστεύοντας αιώνια σε σένα..

Ηράκλειο 1980