Ομολογία…

Αγαπώ κάθε ρυτίδα που στέκεται στο πρόσωπό σου

Αγαπώ αυτήν την τσαλακωμένη λειότητα της επιδερμίδας

Αγαπώ αυτό που εγώ ξέρω κι οι άλλοι δεν ξέρουν

Αγαπώ αυτό που με τα χρόνια έγινε αυτό που σε εσένα αγαπώ..

Στον χρόνο που λουφάζει κάτω από τους λεπτοδείκτες

Και νομοθετεί σημάδια της φθοράς καταραμένα,

Εγώ σε αγαπώ όπως η μέρα σε παραδίνει στην νύχτα

Κι αφήνεις το άρωμά σου να πλανιέται κάτω από την σχέση

μιας στοργής που φύεται μες την καρδούλα μας των εραστών..

Αγαπώ να σε παραδίδω γυμνή και απέριττη στο έλεος του λεξιλογίου

Αγαπώ να σε ανακαλύπτω στο ποίημα

Αγαπώ να είσαι εκείνο που τελικά είναι το ίδιο μου εγώ

Και θάλλει μέσα στην μυσταγωγία που η μουσική φέρνει κοντά μας..