Αυτό που είσαι ρέπει προς το σκοτεινό συμπέρασμα των αγαλμάτων..

 

Τι να το κάνεις αν δεν έχεις πρόσωπα
εκατό ή χίλια;

Βάλε σε κόπο τους μελετητές..

Από τα ασκιά των ανέμων ο ζέφυρος έπνευσε
το φεγγάρι μαγνήτισε όλα τα βήματα
η παλίρροια των χρωμάτων γεύτηκε μισαλλοδοξία ουρανού
κι η νύχτα έγινε μια μάγισσα που ζει ευτυχισμένη.

Αυτό που είσαι ρέπει προς το σκοτεινό συμπέρασμα των αγαλμάτων
έτσι πεθαίνουνε οι ποιητές, να ξέρεις
θα σβήσει πρώτα η φωνή και θα σου μείνει η αιτία
για κάτι ανορθόδοξο να υποφέρεις.

Αλλά τι θα είσαι αν δεν έχεις πρόσωπα εκατό ή χίλια;

Αν θα σε μάθουνε όλοι μονομιάς και κατοικήσουνε την φουκαριάρα την ψυχή σου;

Άστους απέξω- εσύ γεννάς τις αντιφάσεις και κατά περίπτωση αποπλέεις
από την γη των λωτοφάγων προς μια φωτεινή Ιθάκη του μυαλού..