Ο καημός μου…

Οι λέξεις είναι ο τρόπος μου· γεύομαι

πραγματικότητα.

Τόσο χλωρές, τόσο χυμώδεις-

Σαν των φρούτων οι πλεκτάνες να μας εγκλωβίζουν

στην ηδονή τους που σφύζει.

Ωραία κοιμήθηκα:

Κάτω απ' τις κουβέρτες, παράμερα

ενός ονείρου· ίσως

κι η κούραση να με προστάτεψε

από την ταραχή ενός αξόδευτου άγχους. Λοιπόν…

Κατέφυγα στα ποιήματα γιατί

δεν μου αρέσανε οι φυλακές. Εκεί έχω μια λαγαρή ελευθερία:

Λαχανιάζω ξυπόλυτος να τρέχω πα' στην άμμο

κυνηγώντας σαν θαλπωρή, τον καημό μου..