Έτσι που γράψαμε την πυρκαγιά
Χίλιες φωτιές τον νου κατέφαγαν.
Κορινθία υγρή μια βροχή νοτίζει
Τα ωραία δωρικά στήθη σου.
Γυαλίζουν οι δρόμοι
Λασπωμένες επάλξεις των σπιτιών και πλάι στην θάλασσα
Αγρίμι ο αέρας μαστιγώνει κουρασμένα αρμυρίκια.
Το πάθος του πάθους μας χορηγός μιας κραυγαλέας πια μελαγχολίας.
Πίκραναν κι οι σιωπές- πώς να μιλήσεις;
Τι να μιλήσεις όταν όλα είναι μια θλιμμένη ρίμα;
Στα κράσπεδα της ιστορίας κατεβαίνουνε πεινασμένα παιδιά
Που δεν ξέρουν στοργή και θα έχουν φτωχό και ταλαίπωρο αύριο…
5.3.2012
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Βέβαια όταν " Χίλιες φωτιές τον νου κατέφαγαν." πως είναι δυνατόν να μην
"κατεβαίνουνε πεινασμένα παιδιά Που δεν ξέρουν στοργή και θα έχουν φτωχό και ταλαίπωρο αύριo
Αλήθεια όμως ρωτάω και εγώ πως γίνεται ο νους του ανθρώπου να γεννάει εικόνες άπιαστες με την απλή λογική; Τούτη μου η απορία δε θα λυθεί ποτέ και χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτό!Το μπούνα να κανονίσεις να πιούμε γιατι δε θα σου αφήσω μακαρονάδα για μακαρονάδα αφάγωτη! "Μαζί τα φάγαμε" θα λέω μετά!
Γεια σου όμορφη, έχετε μια καλή εβδομάδα.
μια αγκαλιά.
Χριστόφορος
Ε μιλάς τώρα κι εσύ που είσαι ο μαέστρος της γλωσσοπλασίας…
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και σίγουρα θα πιούμε το μπούνα μας έστω κι αν έχεις φάει όλες τις μακαρονάδες.
Εγώ θα στραφώ στα ψητά.
Μου αρέσουν και πιο πολύ αν θες να ξέρεις.
Απλά να πιούμε και κάτι..
Μια κρύα μπύρα ίσως..
Καλό βράδυ φίλε μου!
Ricardo Miñana
Gracias por su visita.
muy bonita tu página.
Me alegro de conocerte estas almas ..
Δημοσίευση σχολίου