Ουσιαστικά ένα μυστικό θαλάσσης
Που μπορεί και για να το καταμαρτυρήσουν όλοι κάποτε
Μπορεί κι εγώ εξάλλου ουσιαστικά να μην υπήρξα
Μόνο η φωνή μου σβήνοντας και αόριστη
Τρεμοπαίζει χάνοντας την χροιά της μες την νύχτα..
Κατά βάθος ο πλούτος που είχα είναι μια αέρινη κτήση
Τόσο ανέντιμα χάθηκε
Να η φυσαλίδα που ανεβαίνει από τον πνιγμένο
Στον βυθό κρατούν λυπητερά τραγούδια
Μοιρολόγια οι γοργόνες
Όταν φύγω, όλο το φαρμάκι της σκέψης θα μου χαριστεί
γαλανός ουρανός
Αστεριών που γέμει τρικυμία και μουσικές..
6.3.2012
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου