Παλεύοντας με τον μύθο σου...

Εκεί που σε βρίσκω είναι ένα σιωπηρό φωνήεν

που αποδιώχνει τα καταθλιπτικά δευτερόλεπτα

Εκεί που σε βρίσκω είναι ένα ορυχείο φωνής που μου χαρίζει τον ορυκτό πλούτο σου

Μια φευγαλέα ανταύγεια φωτός εισορμά μες τον καθρέφτη της ζωής και μεταμορφώνει όλα τα άσχημα.

Και γλυκά πλέουν οι βάρκες των σκέψεων γλυκά οι ιδέες εφαρμόζονται και όσο προχωρά προς την τελείωσή της η νύχτα

γλυκά με σφάζουν οι αγωνίες να μην κάνω τίποτα λάθος.

Γι αυτό το ανθάκι των ανέμων που στο χέρι σου δόθηκε

γι αυτήν την προσευχή ξημερώνοντας και να είμαι άγρυπνος μόνος

η ποίηση γίνεται θάλασσα χώρα των ματιών επικράτεια

λαύρου καημού και γαλάζιων κυμάτων..