Οι συμφορές δεν χρειάστηκαν ποτέ επεξηγήσεις
Και πού χωρούν οι λογοτεχνίες μες το ακανθωτό παρόν; Τυχαίνει
Να ζήσεις σκληρά και σου λείπει το αίμα
Δεν σου ανήκει ποτέ η χαρά και αποταμιεύεις
Όνειρα για να καταφέρεις να γεράσεις καλά.
Οι ποιητές είναι μια συνομοταξία ασπονδύλων που λυγίζουν κορμί
Στην φορά του ανέμου. Λίγους ξέρω
Που ανατινάζουν το μπόι τους και μένουν σύμβολα
Να τους πιστέψει κανείς.
Έχουμε ορφάνια από όραμα πλέον·
Και όσο δυναμώνουμε σε αντοχή
Τόσο και ο κλοιός να σφίγγει περισσότερο-
Να γίνουμε ως το απώτατο βασανισμένοι..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου