Η πόλη δεν γελά η πόλη –
η πόλη είναι ένα κενοτάφιο
που μέσα του χαριεντίζονται
μιαρές κατσαρίδες.
Αραιώνει ο αέρας-
κι άλλο
κι άλλο·
Στο στίγμα που είσαι
χωρά μόνο μια φαντασία απελπισμένου.
Ποιός ξέρει από δύσκολα μεροκάματα,
εργατικές συνειδήσεις,
πικρό ψωμί;
Στο όνομα σου απαντούν
χιλιάδες ομοεθνείς
και οι αλλοεθνείς
χιλιάδες ομοεθνείς
και οι αλλοεθνείς
είναι όλοι τους βάρβαροι- λίγους γουστάρω-
γέμισε η πατρίδα
αποφάγια πολέμων.. Αμάν
αποφάγια πολέμων.. Αμάν
πια!
Κι η ποίηση
έγινε δύσκολη σκάλα
απ’ όπου αναρριχάσαι
απ’ τα επίγεια
στα επίγεια και μόνο..
στα επίγεια και μόνο..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Όσο κι αν προσπαθείς να γράψεις για όνειρα, για ομορφιά είναι τούτα τα δύσκολα επίγεια που αναρριχάσαι με τόσο κόπο επάνω τους...
Επίπονα φορές, όσο κι αν προσπαθείς να τα κοιτάξεις με άλλα μάτια..
Πόσο έχεις δίκιο Ποιητή !!
Γλυκιά καλημέρα
Δέσποινα
Επειδή πλέον τα όρια που μας βάζει η κοινωνία είναι πραγματικά εκτός ορίων
ας προσπαθούμε να ζήσουμε με τον τρόπο που θέλει η καρδιά μας: σαν να οφείλουμε σε μας τους ίδιους κάτι απλό: να μην το βάλουμε ποτέ κάτω..
Καλό σου απόγευμα!
Δε θέλω πια να χρωματίζω στον καιρό μου
αυτόν που δεν αναγνωρίζω για δικό μου
Δε Θέλω πια Δε Θέλω πια Δε Θέλω πια....
~Κώστας Τριπολίτης
αοράτη
μέγιστος ποιητής ο Τριπολίτης!
Δημοσίευση σχολίου