Ένα βάρος επί των τροχών κι η μέρα αλλάζει ύφος
Θαυμάζει την βλάστηση της Βουλγαρίας
Της Βουλγαρίας που είναι ένα πείσμα κάποτε ξεθυμασμένο
Της Βουλγαρίας που είναι οργή που καταπνίγηκε
Κάτω από το φύλλωμα των δέντρων-
Από το άλφα της κι ως το Οryahovo
Στο ποταμόπλοιο που γέρασε να νταλίκες σηκώνει
Γαλαντομώντας με τον ποταμό που παραλήρησε από πληθωρικότητα
Ακούγονται τα ωδικά βατράχια
Ξεκούρδιστα ως την Δευτέρα Παρουσία-
Ένα κουάξ μονότονης επιμονής.
Μετά είναι τα φτωχικά χωριά της Ρουμανίας
Χωρίς ηλικία χωρίς νιάτα χωρίς συστολή
Της ώχρας έργα και της νύχτας.
Γέροι που στέκονται στα πεζουλάκια της αυλής
Γριές ορμέμφυτες χωρίς θηλυκό πάθος
Παιδιά αδύνατα σαν τα ξερά καλάμια..
Φτωχικά όλα σαν σωπασμένα βιολιά..
Στα τελωνεία τρίζουν τα κόκαλα του συστήματος
Ο υπάλληλος λίγο μορφάζει
Και ζητά κατιτίς να αυξήσει το έχει του..
Δεν θα τελειώσουν τούτα τα μπαξίσια..
Πολλά χιλιόμετρα στους δρόμους των πόλεων
Ταχύτητες μες το κορμί της εξοχής.
Κάπου εκδίδονται κορίτσια
Αδιάντροπα, σε μέρη απόμερα που βιαστικά θα προσπεράσεις.
Η Ουγγαρία περιμένει ανάσκελη σαν μια γυναίκα ερεθισμένη
Τακτοποιημένη σε όλα μέχρις απιστεύτου-
Σπίτια γρασίδια κήποι δρόμοι φανοστάτες
Παραταγμένα σε μεγαλειώδικη σειρά.
Το μεροκάματο έγινε λήθη της χαράς γαμώτο·
Μόνο τα πόδια μου πια ξέρω που δεν λαχταρούν να τρέξουν
Όπως που ζούσα κάποτε για να στο τιποτένιο της ζωής
την ποίηση της νιότης αντιπαραβάλλω..
3.5.2012 Βουδαπέστη..
2 σχόλια:
Πρώτη φορά διαβάζω ταξιδιωτικές εντυπώσεις με τόση ομορφιά, αγάπη για την φύση, και με χρώματα υπέροχα γραμμένες!
Ποιηματο-γραφίες είδα!
Χριστόφορε
γύρισα μόλις από μια περιπετειώδη περιπλάνηση ανάμεσα σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουγγαρία.
Άλλοι κόσμοι και άλλες νοοτροπίες ..
Φτώχεια όμως φίλε- πολλή φτώχεια.
Χωριά ολόκληρα που μόλις ανάβουν λιγοστά φώτα το βράδυ.
Και εξαθλιωμένοι πληθυσμοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Αν καταφέρουν και μας κάνουν έτσι είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Είμαστε- και στο λέω ξέροντας καλά τι ξεστομίζω- 100 χρόνια μπροστά.
Πώς μπορεί να τους αφήσουμε να μας γυρίσουν τόσο πίσω;
Δεν μπορεί να είμαστε πια τόσο μ…κες..
Βρε με έχεις κάνει σαν και σένα. Βρίζω.
Μου έλειψε η Ελλάδα όμως.
Μόλις μπήκα στα σύνορα, σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο (ταξιδέψαμε με φορτηγό..) και ήθελα να πιω έναν καφέ να μυρίζει Ελλάδα.
Άλλος αέρας και άλλη ζεστασιά.
Τελικά είμαι κολλημένος με την πατρίδα!
Καλό βράδυ να έχεις!
Δημοσίευση σχολίου