θα με ξεκάνουν οι μνήμες και τα λογάκια που μίλησα..

                                                                                                    

Δεν ξέρω πια τι θα μείνει απ’ τα λίγα που έχω

Μπορεί ένα σύννεφο μπορεί μια ρίμα του πελάγου μπορεί ένας αφρός

Κυμάτου και να πλέω μεσοθάλασσα

Χωρίς δυνάμεις και με όνειρα ελάχιστα.

Αλλά αν καταφέρουν να μου πάρουν την καρδιά, νικήθηκα.

Θυμάμαι τα κορίτσια που φίλησα

Όλα τους γίναν λουλούδια στον νου μου

Με ορθοπεταλιές πήγα

βαθιά στων λεξιλογίων τον κήπο

Αποσκιρτώντας απ’ τις τάξεις όλων..

Όταν σωπάσουν τα ωδικά μου μάτια

Και το στόμα μου δεν κοιτάζει πουθενά πια

Θα συντελεστεί ένας θάνατος σωστός-

θα με ξεκάνουν οι μνήμες και τα λογάκια που μίλησα..