Βουλιάζω στο επί τα αυτά..

Καθ’ όλα είμαι διδάσκαλος και καθ’ όλα, αγνώστω τρόπω, μαθαίνω         

Μουσική σκεπάζει το σύμπαν και επικρεμάται η χορεύτρια

Σελήνη μες την όμορφη νύχτα

Βιολιά που παίζουν δυνατά οξείες νότες λυρικών παράπονων

Κραδαίνουν ατσαλένια σπαθιά μεγάλων ερωτηματικών-

Εγκυκλοπαιδιστής ο πολυόμματος ποιός με καταλαβαίνει;

Της φαντασίας δρόμους διασχίζοντας και επιστρέφοντας στα οικεία μου κάποτε ράκος..

Ένα λαμπιόνι ακούραστο όπως σφυρί που βάλλει επί της μελαγχολίας πάνω σε αρχαίο αμόνι.

Βουλιάζω στο επί τα αυτά..

Παραπληρωματικός μιας χαράς που με το ζόρι πάνω στις σελίδες που θα μουντζουρώσεις βαδίζει.

Είναι που ο άνθρωπος την απονιά την έχει πάντοτε σημαία.

Θα τελειώσω εδώ:    μες σ’ ένα πλαίσιο
παράξενου ονείρου.

Τζογάρουν οι ισχυροί σ’ ένα χρηματιστήριο που εμπορεύεται πατρίδες-

Μην μασήσεις!

Στείλε το μήνυμα:    

πείσμωσαν οι μοχθούντες

για οικουμενικό αγαθό.

Κάνανε τις ωραίες ιδέες τους
τιμόνι. Ας

αναπάψει μια τελεία αισιόδοξη

το σκούρο όλου του ντουνιά..

                                                       9.3.2012