Και τώρα τίποτα..

Και τώρα τίποτα..

Θα πάμε πίσω: στο απόλυτο αίσχος, στο κενό των κενών..

Κλείδωσε την καρδιά σου, κοίτα πέρα μακριά:

ο ορίζοντας που ήξερες τώρα νυστάζει

Και μαζεύει να ησυχάσουν τα ωραία πουλιά του.

Το φως εξακοντίζει τα βέλη του

Προς τα πέρα βουνά

Και χλιμιντρούν για να δηλώσουν παρουσία οι θάλασσες.

Τα ρολόγια γράφουν τον χρόνο ανάποδα: είναι το δευτερόλεπτο

Καθαγιασμένο- ηχεί

Σαν ένα σήμαντρο απόμακρου κοιμητηρίου που οι νεκροί του σηκώθηκαν και απαίτησαν μια δίκαιη ανάσταση..

Κοιμάμαι αλλά δεν κοιμάμαι- είμαι ακούοντας τους ήχους της νύχτας

Που έρχεται.

Τα φώτα των δρόμων μεγαλώνουν τις σκιές και αναγνωρίζω τον άνθρωπο

Που χάνεται μες την βιασύνη των παρόδων, την σιωπή

Των σπιτιών, τον θόρυβο

Της λεωφόρου που καταλήγει στο τίποτα του αύριο κόσμου..

Όλα σε μια παρέλαση των αισθημάτων.

Όλα νομίζοντας θα λιγοστέψουν.

Ηττημένα- οικτρά ηττημένα..

Καληνύχτα!