ΠΙΚΡΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ..

Η ζωή προεκτείνεται μέσα στο αύριο και δεν έχει θέμα-

έχει μόνο συνέχεια που με τρόπους του έρωτα δίνεται·

εσύ είσαι οχυρωμένη πίσω απ’ τις εφτά πανοπλίες

σαν τα εφτά φεγγάρια που κρυφά θα μιλήσουνε-

πικραμένη και μόνη..



Άσε με να σε πλησιάσω σαν να κατακτώ την σιωπή

που τρωτή γύρω σου τοίχους υψώνει-

για να μαθαίνεις να αναδιπλώνεσαι

μες τον ίδιο εαυτό σου συνέχεια.

Άσε με να σου είμαι κοντά

ο τίποτα και ο κάποιος που αλλιώς σε γνωρίζει..

Ο κόσμος

αέρινος κι υποταγμένος στα γινάτια σου,

μυημένος στην θλίψη και αναδυόμενος απ’ την νύχτα

σε κρύβει και σε φανερώνει, εκεί

λυπημένη κι αγέρωχη

πεταλούδα της νύχτας..



Και τώρα πια δεν βρίσκω τίποτα άλλο άξιο να ειπωθεί

παρά το φως που πιο γλυκά θα τρυπάει

το μάγο πρωινό που έρχεται

πάνω από τις γλάστρες στο αντικρινό μπαλκόνι..