Μάνα των συλλογισμών μου, νύχτα!

.




Όσο ψάχνω μέσα μου απαντήσεις

μια πεισματική νύχτα με κι άλλα ερωτηματικά

επίμονα πάλι έρχεται.



Κι από το μάκρος πέρα των αστερισμών

λες κι απ’ το πνεύμα πρότερων αιώνων

ένα γεωμετρικό σινιάλο όπως να σφίγγει η ζώνη τον Ωρίωνα ή να είναι

η Άρκτος η μικρή που απειλείται από την μεγάλη..



Μάνα των συλλογισμών μου, νύχτα!

Πιο χρησμοδοτική από ποτέ, πιο τεθλασμένη

διασχίζοντας και τέμνοντας το άπειρο..

Νύχτα

που αγκιστρώνεσαι απ’ τις σελίδες μου- σαν να είμαι εγώ ο μύστης

του πολλά σημαίνοντος φεγγαριού..

Είναι διδασκαλείο της μοναξιάς οι ώρες σου..

Ρήματα φλόγας πάνε, έρχονται, δηλώνουν

προς τα άστρα πορείες..

Κι εσύ

μυρίζοντας λουλούδι αγιόκλημα, ιερή

πρωτόγονη, βαφτισμένη

στο ασήμι του μεστού φεγγαριού κομίζεις

των λέξεων την θλίψη, φυλάς

πιο καλά τα προικιά σου-

λόγια αιτίας που να γίνεται

η σιωπή χρυσάφι..



Κατάνυξη η μέσα σου, πριν

ανοίξει η γλαύκα τα μάτια της να κατοπτεύσει

ολόγυρα, γυρεύοντας

θύμα τον ζαλισμένο τυφλοπόντικα.



Και οι νυχτερίδες μαύρες, βραχνές, αρχίζοντας

έναν χορό του Βάκχου..



Θάλασσα

ιερή

που γιγαντώνεις φωνήεντα μακρά

κι όμως πιο εύρωστα στο πλάτος..



Και άνεμε:

λίγε, σημαντικέ-

επιγραμματικό ζουζούνι που κρυφομιλάς μες τα δέντρα.



Και άνθος:

ξανθό επίρρημα, σκληρό

θυμωμένο, ουσιαστικό, βαφτισμένο

στο άρωμα, άξιο

να γυρίσει στο μέσα του

την ευδία των λόγων.



Από τα μυστικά σας εγώ

συλλάβισα τα μυστικά μου.



Τόσο που τόσο κι άλλο τόσο νιώθω να μου επαίρονται

μέσα στα λεξιλόγια οι μελωδικές

των νοημάτων σας οι συμφωνίες..