Κατεβαίνεις στα βαθιά της σελίδας

39.



Κατεβαίνεις στα βαθιά της σελίδας και σ’ ακολουθούν

ρήματα θάλασσας και ουσιαστικά απογυμνωμένα

απ’ τον εγωισμό τους..

Σκοτεινές σοφίες της σκέψης κι ουρανοί που δεν ήταν δικοί σου.



Ένα επιφώνημα έψαχνες- ‘’Ώ!’’ που ν’ αξίζει

όσο ένας αυτόβουλος κήπος

με την ευωδιαστή περηφάνια του!



Και να αναδύεσαι σαν από των αιώνων τα οξύτατα γύρω σου ύδατα.

Της τραγωδίας θεατής και του σύμπαντος κόσμου..



Πλημμυρίζουν οι ανάσες της μέρας το βαθύλαλο στήθος

τ’ ουρανού- τίποτα δεν ξεγίνεται..

Όλων η χαρά είναι μια φωτισμένη ευθεία, ένα χαρούμενο πνεύμα

που χορεύει επάνω από τα αψηλά αλώνια που διδάσκεται

να σημαίνει ωραία πράγματα η ζωή..