ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΘΑΡΡΟΥΣ..

Εκείνο που έχω κρατήσει εγώ από εσένα είναι η φωνή

λέγοντας ‘’ Καλημέρα ..’’ -μετά

που η μέρα συλλέγει λεπτομέρειες ασήμαντων πραγμάτων για να καταχωρηθεί

μέσα σε μία βιαστική βδομάδα..



Κι όσα δεν είπαμε γιατί ένα πείσμα ο καθένας μέσα του έχει

να υπερασπιστεί ένα φθαρμένο ‘’εγώ..’’



Μετά

ξοδέψαμε την παρέα των φίλων-

ανοίξαμε κουβέντες για την καθημερινή αγωνία

της ζωής των πόλεων και μείναμε πάλι εκεί

που ένας άνθρωπος συνειδητοποιεί την καυτή μοναξιά που και μέσα του έχει..



Με κοίταζες σαν παράξενο κάτι που εσύ δεν καταλαβαίνεις

γιατί καταλαβαίνεις μία αριθμητική που βγάζει πάντα σε αποτέλεσμα..



Όμως εγώ

ήμουν η απρόβλεπτη άλλη πλευρά των πραγμάτων, η άλλη όψη

του φεγγαριού.



Έχω πλαστεί να μου αρκούν οι ιδέες, αυτά

που δεν φανερώνονται αν εσύ δεν κοιτάς

κάτι με αφοσίωση..



Και πήγαμε μέσα στο απόγεμα όπως να ήταν η ζωή τόσο απλά γραμμένη

πάνω σ’ ένα πεσμένο πλατανόφυλλο, ριγμένο εκεί

που λες μονολογεί ακόμα ο παλιός νερόμυλος

τα περασμένα μυστικά του..



Δεν σε είχα και δεν με είχες- ήμασταν

οι αρνητές κάθε κτήσης.



Και μια ψιλή βροχή που γέμιζε με αισιοδοξία την φωνή

του καλοκαιριού, ακούγονταν

και μέσα στην καρδιά μου να υποβάλει

γλυκά την μουσική..



Μακρυνίτσα Σερρών..

Αύγουστος 2009