...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

16 Οκτωβρίου 2010

Κρατώ τον λόγο σου σαν αξιωματικό λόγο:

95.




Κρατώ τον λόγο σου σαν αξιωματικό λόγο:

στο ύψος που πρέπει και μέσα μου

να τον καταλαβαίνω πιο πολύ τώρα που είμαι μόνος.



Α, πώς με ξάφνιασε η απουσία σου!

Όλη την μέρα έτρεχαν μες το μυαλό μου οι ιδέες

σαν φρενιασμένα άλογα που ήθελαν και να νικήσουν.



Πέφτει το βράδυ.. Ο νους μου γίνεται

ένα κλειστό δωμάτιο που κάποιος υποφέρει αναβοσβήνοντας το φως.



Εσύ,

σαν κάπου μακριά, τώρα θα πιάνεις την κουβέντα με τα άστρα.



Θα είσαι η νίκη επί των πάντων, μια θεά

που δάφνες δρέπει από τον πόλεμο των λέξεων..



Και θα παρίστασαι εκεί που κλείνει ο ορίζοντας σφιχτά

μία αγχόνη περασμένη στον λαιμό της μαύρης νύχτας..

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βαθμοφόρο ποίημα ανάμεσα στα εξίσου αξιόμαχα άλλα.
Μου άρεσε πολύ!
Καλημερίζω.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλημέρα pandora!
Εγώ πάλι θεωρώ όλους τους μαχητές μου βαθμοφόρους..
Με σημαδεύουν ολοένα με τις κάνες τους..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου