...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

7 Οκτωβρίου 2010

Τόσοι άνθρωποι γύρω μου

Οι πολυκατοικίες έχουν θεμέλια, η νύχτα

Έχει θεμέλια, ο νους μου

Έχει θεμέλια, το φεγγάρι

Αγκιστρωμένο πάνω στον σκοτεινό ουρανό.

Ο χρόνος που ξόδεψα να μάθω δεν ανταποκρίνεται
στο αποτέλεσμα. Είμαι αδαής και τσαρλατάνος

Που δεν έφτασε την απόλυτη γνώση. Αλλά

Και τι είναι τώρα πλέον απόλυτο; Εκεί

Που νομίζεις γνωρίζεις τον άνθρωπο,

Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που ήξερες τότε εσύ.

Κρατά κι από σένα τουλάχιστον ένα σημαντικό μυστικό.

Τόσοι άνθρωποι γύρω μου ένοχοι,

Αθώοι, με τις μικρές απατεωνιές τους, πασχίζοντας

Να κερδίσουν επιτυχημένα μια ωραία ζωή.

Κι όταν τους πλησιάζω κρύβονται σαν για να μην τους ξέρω

ποτέ

Που αφήνουν τον χρόνο τους να κυλά βιαστικά

και θλιμμένα.

6 σχόλια:

Despina είπε...

ο χρόνος δεν αγγίζει την γνώση του ανθρώπου που μένει αιώνια κρυμένος στης θλίψη του τίποτα.
Στρατή καλό βράδυ!

Unknown είπε...

πως να κρατήσεις το χρόνο;
πως;;

καλό βράδυ

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ναι, αφήνουν το χρόνο τους να κυλά βιαστικά και θλιμμένα...
και τάχα έζησαν...

Υπέροχη Ποίηση!!!

Καλό βράδυ!!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κι όμως έχουμε αθάνατα στοιχεία μέσα μας Δέσποινα..
και είναι ωραίο αυτό..
Καλημέρα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

meggie
δεν κρατάς τον χρόνο αλλά την καρδιά σου που τον νικά, κάτι φορές κατορθώνει και τον νικά..
Καλημέρα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
και μόνο το όνομα σου με εξιτάρει..
καλώς ώρισες!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Καλημέρα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου