ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ. ΙΙ

138.

Όσο πατώ μες τον αέρα τόσο

ανασυνθέτω το εγώ μου φορτισμένο

από ψυχές της νύχτας.



Μοιάζω

απορροφημένος

από θρησκεία που θρυμματίστηκε εφτά φορές να γίνει

κάθε κομμάτι της μια ζωντανή ημέρα:



Δευτέρα- των ψυχών που μήποτε αναπαύτηκαν αφού

αγωνίας δρόμους ο άνθρωπος πάει-

έως τον θάνατο!



Τρίτη- της αποκαθήλωσης των ειδώλων. Ζούμε και δίχως δικαιώματα..



Τετάρτη- του στοχασμού:

Ξανασκέψου να μάθεις ποιός είσαι.



Πέμπτη- αυτής της μυστηριακής περιπέτειας των λέξεων που φτάνουνε τόσο μακριά

που δεν μπορείς να πας με τίποτε άλλο μες τον κόσμο.



Παρασκευή- της επικοινωνίας: εγώ, εσύ,

αυτός, αυτοί.

(Έχουμε ανάγκη πλάι πλάι να είμαστε..)



Σαββάτο- να ιδρύσουμε το κράτος των αληθινά αθώων.

Φτάνουν οι πυροβολισμοί. Ακόμη

και με τα μάτια.



Κυριακή- που αψηφά όλα τα τεκταινόμενα.

Φόρεσε τα παπούτσια σου και βγες στο δάσος.

Βρες τον θεό.

Πίσω από δέντρα και ποτάμια κρύβεται.

Σεβάσου!