Από ψίθυρο σε ψίθυρο, από συλλαβή σε συλλαβή

141.



Από ψίθυρο σε ψίθυρο, από συλλαβή σε συλλαβή

η κάθε λέξη δικαιώνει τον έρωτα.

Σε κρατώ σαν ένα ήμερο ζώο στα χέρια μου.

Η καρδιά σου χτυπά.

Ο χρόνος είναι άκυρος τότε.

Εμείς είμαστε αλήθεια εδώ κι εκείνος πουθενά δεν υπάρχει.

Κι από φιλί σε φιλί δεν ξέρω

που μπορεί κανείς να οδηγηθεί πάνω

απόνα τέτοιο παράξενο των αισθημάτων ακρωτήρι..