...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Οκτωβρίου 2010

Και που δεν σου λέω, σου λέω…

105.




Και που δεν σου λέω, σου λέω…

Κάποτε με τον τρόπο της σιωπής, κάποτε μες την βασιλεύουσα

ησυχία..



Επικοινωνώ μαζί σου δίχως

τα φορέματα των λέξεων που γυμνές

τρέχουνε να κρυφτούν μες την βαρύτονη γύρω μελαγχολία..



Ένα βασανάκι είναι οι ώρες· κρατιέμαι γερά

από του φεγγαριού το καγκελάκι να κατέβω μέσα

στα ορυχεία της νύχτας..



Και δεν βρίσκω παρά μόνο την ιστορία των λέξεων, το πικρό γράμμα

που γράφει αιμάτινες περιπτώσεις του πόνου

μες την καρδιά μου..

4 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Στρατή, η σιωπή είναι τόσο εύγλωττη ορισμένες φορές, που κάθε ήοχος θα την καθιστούσε παράφωνη.

Καλή σου Κυριακή
:-)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

πολύ όμορφο το σχόλιό σου Βάσσια- συμφωνώ.
Καλημέρα!

ποιώ - ελένη είπε...

Μια απίθανη εικόνα σχηματίστηκε στην οθόνη

Καλό σου απόγευμα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλό απόγεμα ποιώ- ελένη!
Έτσι:
ζωγραφική της ποίησης ή ποίηση της ζωγραφικής..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου