Μέσα στην πρωινή υγρασία…

Τις ήσυχες αναπνοές μου τις βαθαίνει η επιτυχία της υγρασίας.

Πρωί βλέπεις, αξημέρωτα, ένα σεπτό τριαντάφυλλο ανοίγει τα φτερά του

Και προσγειώνεται μέσα στην έκπληξη.

Ο Χρόνος είναι η ώρα η ώρα είναι η αιωνιότητα.

Όλα χωρούν μέσα σε μια τιποτένια ανάμνηση.

Πάντως εγώ σε θυμάμαι, ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και σε φέρνω κοντά

Καθώς οσφραίνομαι το νυχτολούλουδο που με μαλώνει

Που υπήρξα ξυλουργός της περιπέτειας.

Τώρα διεκδικώ μια θύμηση έξω απ’ το εγώ μου.

Η τραγωδία έγινε μια κωμωδία και σε όλα ακυρώθηκε.

Αν καταγράφω φασαρίες είναι γιατί έτσι ξυπνά η ψυχή μου:

Δεν παραδίνομαι σ’ αυτές τις σκέψεις μου δραπέτες.

Τις ήσυχες αναπνοές μου μια υγρασία τις περονιάζει.

Σφυρίζει το πνευμόνι μου από την αρρυθμία·

Σαν υπερφίαλος ύμνος στην επικείμενη αυγή·

Σαν συμβουλή σε έναν κόσμο που δεν ζει ούτε πεθαίνει…

Πίνω αμίλητος ετούτο το λικέρ της μελαγχολίας μου…

16/2/2025