Με την φούρια των φαινομένων…

 

Ο θάνατος αποκρούει την μπάλα της ζωής.

Στερέωσε το γήινο φεγγάρι σου

Στην αδιαπραγμάτευτη νύχτα και κλάψε

Κάτω από τον πληγωμένο ουρανό.

Με βρίσκεις και σε χάνω-

Πώς παίζεται το παιχνίδι αυτό;

Πάνω που άρχισα να σε αποστηθίζω

Μου λείπεις. Να, τώρα, εδώ

Σκαρφίζομαι μιαν ιστορία να σου την διηγηθώ κι ενώ

Ο ύπνος δεν με παίρνει- λιώνω

Μες την συντέλεια του έρωτα.

Άφησέ με να στολίσω τα λυμένα μαλλιά σου.

Είσαι από φωτιά, είσαι

Μια όαση που καταφεύγω για να μην με σβήσει

Η ανυπαρξία…

Όλες ο