Όλα όλων δυσερμήνευτα
Και γεμάτα πλάνη κι οδύνη. Ο καιρός της άμετρης γνώσης, ο καιρός της αμάθειας. Λυγίζουν τα μυαλά σαν τα κλωνάρια τον χειμώνα και φυλλορροούν.
Μετά βγαίνει ένας απίστευτος ήλιος και διατηρώ μια κάποια ελπίδα.
Ανοίγοντας μια φλέβα στην σκοτεινή γαλαρία της πραγματικότητας, έλα εσύ
Και σκήνωσον εν ημίν…
Ακούμε και δεν ακούμε, διδασκόμαστε
Μοναχά από ανάγκη.
Ελθέ λοιπόν και τα ωραία ποιηματάκια σου προσκόμισε
Μήπως και βρούμε μία εσωτερική γαλήνη.
Περπατάει ο Χρόνος και φοράει άτσαλα παπούτσια. Κι έχουμε
Πολύ δρόμο να βαδίσουμε μαζί του ακόμα.
Ελθέ
Και φέρε λίγο φως να ξεδιψάσουμε όπως το πάμε
Ίσως με λίγη όμορφη σπατάλη
Καρδιάς θα τους γκρεμίσουμε για πάντα τους πολέμους
Θα ζήσουμε μια φωτεινή οχλαγωγία!
Άγιοι Ανάργυροι 1/1/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου