...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Οκτωβρίου 2022

Νόηση και έννοια του υπερβατικού…


Φωνή φωνούλα χαράματα που αναγνώθω την ομοιόμορφη μελαγχολία των δέντρων·
Λυγίζει όπως η μουσική μιας φυσαρμόνικας που παίζει
Ένα παιδί στην πίσω αυλή των θαυμάτων.
Ξαφνικά όλα είναι αστραπή και έχουν διάρκεια.
Ο καημός μου διαχέεται στα γαλανά σύμπαντα.
Πέρα από μύθους- είμαι εγώ κι εσύ που σκαρφαλώνουμε στο άγουρο μελάνι της εκμυστήρευσης.
Με ευθεία φλογισμένη ώσπου
Να γίνει η τεθλασμένη των παθών.
Κι εκείνο το μετάξι του ορίζοντα άκαμπτο και ουσιώδες
Μας σταυρώνει και μας προτρέπει σε μια αποκαθήλωση
Και μιαν Ανάσταση να αποδείξουμε πως η ψυχή σε όλα αντέχει!
30/10/2022
Έργο του Νταλί
Μπορεί να είναι εικαστικό

3 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Πέρα από μύθους- είμαι εγώ κι εσύ που σκαρφαλώνουμε στο άγουρο μελάνι της εκμυστήρευσης. Σ.Π.

Φυσικό είναι.
Ο ουρανός δεν χωρίζεται.
Αναπνέουμε ίδιους βοριάδες.
Τεκμηριώνουμε ουράνια τόξα.
Στοχεύουμε στην ύστατη ρανίδα της ευλογίας
για να αναπνεύσουν οι καταπιεσμένοι χτύποι μιας καρδιάς
πολύπαθης -συνήθως από επιτήδειους αναρχισμούς άλλων.

Επώδυνη θα ήταν μια νύχτα αξέχαστη, περαστική.

Η σάρκα σπανίως θυμάται.
Η πείνα έχει πολλά προσωπεία.
Ο αυτο-ελεγχος πνίγεται στην πληθώρα ερεθισμών.
Η μνήμη, ξεθωριάζει αν δεν επαναλαμβάνεται.

Μια βαθιά ανάσα ξυπνάει γεύσεις αυγινές.
Τί κι αν φαίνονται παραγκωνισμένες.
Υπομένουν στην ανικανότητα των νεογνών να δηλώσουν
ατόφια ύλη,
περιμένουν να χαμογελάσουν στην περιθωριακή ύπαρξη,
να ανθίζουν κάθε φορά που η επαγγελματική
λογο-κλοπή κρύβεται πίσω από την μελάνη
που αφήνουν μερικά ξετρελαμένα ψάρια ...

Είμαστε φορείς κρυφών στιγμών και οραμάτων.
Ελπιδοφόροι ικανότερων πεπραγμένων
ανυψώνοντας το τίποτα της οκνηρής ζήσης.

Είμαστε οι τυχεροί
που βαδίζουν στον κύκλο των χρωμάτων, δίχως
κυρτή θωριά.
Έκαστος πατώντας στο δικό του σχεδιάγραμμα,
με το δικό του φορτίο,
με το δικό αστέρι.

Ανασαίνω, πάντα με ξεχωριστή Αγάπη.

Υιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Είμαστε φορείς κρυφών στιγμών και οραμάτων.
Ελπιδοφόροι ικανότερων πεπραγμένων
ανυψώνοντας το τίποτα της οκνηρής ζήσης.

Είμαστε οι τυχεροί
που βαδίζουν στον κύκλο των χρωμάτων, δίχως
κυρτή θωριά.
Έκαστος πατώντας στο δικό του σχεδιάγραμμα,
με το δικό του φορτίο,
με το δικό αστέρι.

Μα για όλα αυτά κι εγώ σαγαπάω! Κομίζεις πάντα μιαν άλλη άποψη της Αστραπής, φωτίζεις τα πράγματα πριν το μοιραίο ξεθώριασμά τους- κι αυτό είναι χάρισμα ανεκτίμητο. Εγώ σε ευχαριστώ που υπάρχεις. Σε αυτήν την μακριά πορεία έχουμε ανταλλάξει κι έχουμε ανταλλάξει τόσα και τόσα. Είναι χαρά και τιμή μου που σε γνώρισα! Στέλνω τα φιλιά μου και την εκτίμησή μου! Καλό βράδυ!

Αστοριανή είπε...

Νοηση και έννοια ... κ.λ.π.
/Η Αστοριανή είπε...
Πέρα από μύθους- είμαι εγώ κι εσύ που σκαρφαλώνουμε στο άγουρο μελάνι της εκμυστήρευσης. Σ.Π.

Φυσικό είναι.
Ο ουρανός δεν χωρίζεται.
Αναπνέουμε ίδιους βοριάδες.
Τεκμηριώνουμε ουράνια τόξα.
Στοχεύουμε στην ύστατη ρανίδα της ευλογίας
για να αναπνεύσουν οι καταπιεσμένοι χτύποι μιας καρδιάς
πολύπαθης -συνήθως από επιτήδειους αναρχισμούς άλλων.

Επώδυνη θα ήταν μια νύχτα αξέχαστη, περαστική.

Η σάρκα σπανίως θυμάται.
Η πείνα έχει πολλά προσωπεία.
Ο αυτο-ελεγχος πνίγεται στην πληθώρα ερεθισμών.
Η μνήμη, ξεθωριάζει αν δεν επαναλαμβάνεται.

Μια βαθιά ανάσα ξυπνάει γεύσεις αυγινές.
Τί κι αν φαίνονται παραγκωνισμένες.
Υπομένουν στην ανικανότητα των νεογνών να δηλώσουν
ατόφια ύλη,
περιμένουν να χαμογελάσουν στην περιθωριακή ύπαρξη,
να ανθίζουν κάθε φορά που η επαγγελματική
λογο-κλοπή κρύβεται πίσω από την μελάνη
που αφήνουν μερικά ξετρελαμένα ψάρια ...

Είμαστε φορείς κρυφών στιγμών και οραμάτων.
Ελπιδοφόροι ικανότερων πεπραγμένων
ανυψώνοντας το τίποτα της οκνηρής ζήσης.

Είμαστε οι τυχεροί
που βαδίζουν στον κύκλο των χρωμάτων, δίχως
κυρτή θωριά.
Έκαστος πατώντας στο δικό του σχεδιάγραμμα,
με το δικό του φορτίο,
με το δικό αστέρι.

Ανασαίνω, πάντα με ξεχωριστή Αγάπη.

Υιώτα

31/10/22 03:09 Διαγραφή
Blogger Ο/Η ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...


" ...Είμαστε φορείς κρυφών στιγμών και οραμάτων.
Ελπιδοφόροι ικανότερων πεπραγμένων
ανυψώνοντας το τίποτα της οκνηρής ζήσης.

Είμαστε οι τυχεροί
που βαδίζουν στον κύκλο των χρωμάτων, δίχως
κυρτή θωριά.
Έκαστος πατώντας στο δικό του σχεδιάγραμμα,
με το δικό του φορτίο,
με το δικό αστέρι. "

Μα για όλα αυτά κι εγώ σαγαπάω! Κομίζεις πάντα μιαν άλλη άποψη της Αστραπής, φωτίζεις τα πράγματα πριν το μοιραίο ξεθώριασμά τους- κι αυτό είναι χάρισμα ανεκτίμητο. Εγώ σε ευχαριστώ που υπάρχεις. Σε αυτήν την μακριά πορεία έχουμε ανταλλάξει κι έχουμε ανταλλάξει τόσα και τόσα. Είναι χαρά και τιμή μου που σε γνώρισα! Στέλνω τα φιλιά μου και την εκτίμησή μου! Καλό βράδυ!

31/10/22 20:30

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου