Συμβάλει ο θάνατος στα λυρικά παραμύθια μας, συμβάλει·
Τα ποιήματα ζουν με πολλά προσωπεία και δίχα ανταποκρίνονται στα ειωθότα·
Δοξάζουμε την θνητότητά μας έχουμε ρίζες βαθιές εκεί·
Διασκεδάζουμε να είμαστε οι τιποτένιοι.
Γελώ με την αυγή των ρόδων·
Η ζωή είναι μια σύντομη παρένθεση·
Κατασκοπεύω την γεμάτη νύχτα,
Σκιές πάνε και έρχονται κατόπιν του θανάτου·
Καρφώνεται το άπονο μαχαίρι στο κορμί που ποτέ του δεν έφταιξε·
Παντού απλουστεύσεις έξω από του ουρανού την πόρτα,
Παντού ένα λιβάνι που περίσσεψε.
Όσο το προσπαθώ τόσο δεν με μαθαίνω·
Καταλήγω να τρώω βουλιμικά τα ψηφία μου-
Μάλλον ζω κρίσιμα για να με αφανίσουν οι Ιδέες!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου