Ραντεβού…

 Ραντεβού…

Υποψιασμένα τα σκηνικά των κήπων κρατούν τα ρόδα στην αγκάλη τους.

Φυσάει ένας αέρας κρυερός.

Μπατσίζει τις λεμονιές.

Ξινό φωνήεν του μεσημεριού εξέχει από τις μυρσίνες.

Δέομαι να υπάρχω απέριττα λευκός.

Με φιλοξενούν οι πόθοι.

Το κορίτσι κοιμάται με το παράθυρο ανοικτό.

Το φεγγάρι την χαϊδεύει και γελά.

Όλες οι ηδονές επάνω στο κορμί της.

Σαν ένα μπουκέτο οι μέρες έρχονται-

Νέα εβδομάδα.

Ενορχηστρώνω ουτοπίες τετρασύλλαβες.

Υπάρχω!

Θεσσαλονίκη 2/10/2022