Ακούω τον θόρυβο της πόλης
Ο κάθε ήχος είναι αίνιγμα
Το φως γαργαλάει την σκέψη
Μετά έρχονται νέφη σαν πρόβατα μετακινούμενα
Πλησιάζουν το γαλάζιο και αποσυντίθενται
Χολωμένα που δεν έγιναν ωραία βροχούλα.
Την έκταση του ορίζοντα δρασκελά ο ξαφνικός αέρας
Βυθίζεται στο μεδούλι των νεφών
Και περονιάζει την ασυδοσία τους.
Ο τρούλος του βάφεται ροδαλός.
Στο βάθος σβήνονται οι προτομές των αρχαίων θεών-
Γελούνε και σου απιστούνε
Εύμορφα!
Κλείνει ο κύκλος
Κλείνει ο ουρανός
Η πόρτα κλείνει και μονιάζουμε ευτυχισμένοι.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
... πρόβατα μετακινούμενα
Πλησιάζουν το γαλάζιο και αποσυντίθενται
Χολωμένα που δεν έγιναν ωραία βροχούλα. Σ.Π.
Στρατή μου,
Το "Πιστεύω" μου, για την Ποίηση:
Δεν είναι η "Ωραία Πύλη"
προσβάσιμη σε όλους.
ΔΕΝ μιλά, δεν προβληματίζει, δεν απαγορεύει.
Μόνο γνέφει.
Με εκείνο το ανεπαίσθητο νεύμα των ωραίων ματιών,
με το αινιγματικό μειδίαμα των καλογραμένων χειλιών,
με την αθώρητη αγκάλη μισάνοιχτη...
"Ελάτε παίδες, παιδίσκες, νεογνά...
Η αγκάλη μου, θυρίδα για όλους, ασχέτως χρώματος, διαστάσεων,
τυφλών, ανοιχτομάτηδων,
εωθηνών πτηνών, ή βαριά νυχτωμένων.
ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα ν' αγγίξουν
το στρίφωμα της εσθήτας μου, να γονατίσουν στον ίσκιο της Αίγλης μου.
Όλοι μπορούν να πλησιάσουν το πανω-σκαλό μου, να αφήσουν τάματα,
η να λασπώσουν το, μην έχοντας άλλη εκλογή παρά την ημιμάθειά τους και
το αδιάβλητο του σκοταδιού...
"Αφες αυτοίς"
κατά τον Ένα Βασανισθέντα Θεο-Ανθρωπο.
Οι Αιώνες ακαταχώρητοι από τότε όπου το αρσενικό
κύτταρο ενώθηκε με το θυληκό,
κι η ανθώπινη φύση ανυψώνεται ή
καταρρέει -πηγή ζωής αστείρευτης, σχεδόν
ανεξερεύνητης.
Η Ωραία Πύλη δεν είναι προσβάσιμη. Αντί-θεος,
"Ο Μέγας Οραματιστής", ο διπολικός. Ο διπλοπλόκος. Ο Πάντα διπρόσωπος.
Καμώνεται ότι υποχωρεί για να εισέλθει εκ των πλαγίων ή των όπισθεν.
Η Πίστη δεδοκιμασμένη για το Σθένος της. Για τους Συμβολισμούς της,
για την ταπεινωσή της, για τις δολοπλοκίες ως και τις αδυναμίες της.
Χρησιμοποιεί έναυσμα την στενή είσοδο
-εχθρό της ένδειας του αγέρωχου νου
μα και της πολύτροπης καρδιάς...
Τυχεροί! αγαπητικά ευνοημένοι
εκείνοι που δοκιμάζονται,
ενδεδυμένοι,
κάτω από την Σκέπη της.
(Αυτά για ...τώρα,
Φίλτατη ψυχή της "ΑΣΤΟΡΙΑΝΗΣ"
Πολύ ψηλά πας και δεν θα σε παρακολουθούν πολλοί.
Έχεις χάρισμα- πολύ σπουδαίο. Κι η ποίηση σου χαρίστηκε γιατί παραμένεις πάντα ιέρειά της. Εύγε και πάλι εύγε!
Ξέρω ότι είσαι κρουνός και υπερβαίνεις κάθε επικοινωνία. Σε χαρακτηρίζει μια ειλικρίνεια παροιμιώδης. Τα φιλιά μου στέλνω!
Δημοσίευση σχολίου