Πάθος γυμνό για να δοξάζεται ο Ιούνιος·
Το κατόπι των ηλιαχτίδων πάνε ευανάγνωστα λόγια,
Αποκεφάλισαν τις μαργαρίτες τα ευδιάκριτα σπαθιά των επιθυμιών,
Ο ρακένδυτος χρόνος μαίνεται πάνω στα τείχη πόλεων που εκπορθήθηκαν,
Ο Θεός υπάρχων ή ουτοπικός
Συγυρίζει τον οίκο του Παντός και του Τίποτα,
Η φωνή των αγαλμάτων είναι μια φρούδα έμπνευση συνεσταλμένη,
Υπολογίζω θάλασσα και η γη μόνο μου μένει-
Δίπλα μου, μέσα μου, κάτω μου, γύρω μου: σαν μία κάψουλα που με περικλείει και με εγκλώβισε·
Ξαφνικά είναι τεράστιο το μηδενικό και καταβρόχθισε όλους τους αριθμούς·
Τι μου έλεγες ‘’μηδέν άγαν’’, εγώ δεν υπολόγισα ποτέ σωστά
Όμως με μέτρο, που ποτέ του δεν υπήρξε, έζησα·
Πώς θα κατέγραφα μια αυταπάτη φυλακή;
1/6/2022
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου