Μέρα της Αττικής…

Μέρα της Αττικής θολή ημέρα

Με όλη αυτήν την κάπνα απ’τις πυρκαγιές

και τα αποκαΐδια που αιωρούνται

σαν μελαγχολίες ασίγαστες-

Ένα ελάχιστο αεράκι κόκκινη έμπνευση

επικαθήμενη και ταραγμένη

στον οίστρο της μουριάς,

μαχαίρια φλύαρα λεπίδες

που κόβουν την διάθεση

λαμποκοπούν στην φοβερή αξία τους

Αποστομώνουνε κάθε τοπίο, ενώ

πυροσβέστες πασχίζουνε να σβήσουν

μία ορθογραφία κακή

του περιβάλλοντος.

Βλέπω τον προσκείμενο στην ζωή μου θάμνο να λέει

" υπερασπίσου με!" ˙ το ευτύχημα

σε όλες τις δυστυχίες είναι ότι ανακαλύπτουμε

μια κάποια αλληλεγγύη,

Τυλίγεται η απελπισία μας με σεβασμό

Για τον πόνο του άλλου· λειτουργεί:

Ωραία αυτό.

Όλα είναι πολύχρωμα τα ποιήματα της Τόλμης.

Ξίφη έχει αιματοβαμμένα η εποχή.

Είναι ένα θέατρο σκιών που μας αρπάζει

Και μαριονέτες σεργιανούμε σε ερέβη αδιάβατα

Μουντζουρωμένοι απανθρωπιά και απαξία.

Είδα τα ύψη της φωτιάς συνόρων κάστρα

Κλοτσούσε η πληγή του κόσμου τερατώδικους φονιάδες

Σάπιοι λακέδες κρύβαν στα φαρδιά τους ρούχα

Μίζες ανίερες και αποταμιεύματα θανάτου.

Μέρα της Αττικής θολή και τρομαγμένη

Με κάπνα πυρκαγιές και αποκαΐδια

Διχάζεσαι σαν ένα φως που το διεκδικούμε όλοι

Αφήνεις ίζημα ελπίδας πίσω μια

σεμνή μας σκέψη…

8/8/2021