Ξεμακραίνει ο θόρυβος ενός βιαστικού τραίνου,
Κρυστάλλινα πουλιά λευτεροκοπούν στον αιθέρα,
Χιλιάδες έντομα οσμίζονται αυστηρό καλοκαίρι,
Συνέχεια όλων επί τα αυτά·
Ό,τι μπορώ να κάνω για εσένα το κάνω,
Μέσα μου αιωρείται μια αγάπη πατρική,
Όλα καλά θα πάνε τα καθέκαστα,
Ελπίζω-
Ένας κόκκινος σπάγκος τραβά το μέλλον κοντά μας,
Οι λογικές μου σκοντάφτουν σε αγωνίες και άγχη,
Ήχος των ηλιαχτίδων θα γεμίζει λάμψη τα μαλλιά σου,
Είναι σαν ύπνος η διαδικασία είναι σαν να εμπιστεύεσαι
Το ιατρικό νυστέρι που διαιρεί και θα αφαιρέσει
Από των οργάνων τον πλουραλισμό-
Μετά την νάρκωση μια πεταλούδα πετά πάνω απ’το κεφάλι σου,
Είναι πολύχρωμη σαν η ελπίδα, είναι μαγευτική
Και ζαλίζει τα βλέμματα που την κοιτούν-
Μένεις εκεί, ανήκοντας σε μια ζωή ζαλισμένη,
Ούτε παραμύθι είναι αυτό ούτε και ιστορία ατόφια,
Δεμένη περιφέρεσαι σε μία τεθλασμένη ύπνου,
Χαιρετώντας τα όνειρα που είναι οι άπεφθες επιθυμίες σου-
Μετά,
Όλο το ανατρίχιασμα φεύγει
Υποχωρεί και επανέρχεσαι στην στρογγυλή πραγματικότητα
Ζαλισμένη και ολόσωμη, νιώθοντας
Να σε απατούν οι δυνάμεις. Έτσι
Βγαίνεις από την διαδικασία των κρυστάλλινων πουλιών και έρχεσαι
Εδώ, στην νέα μέρα, έχοντας
Κάτι λιγότερο, κάτι που κι ευτυχώς να σου λείπει
Δεν είναι πρόβλημα, αφού
Αυτό κουβάλαγε τον θάνατο στην αγκαλιά του.
Θα σε υποδεχτούμε στον κόσμο των ντελικάτων ψευδαισθήσεων· με νέα μοίρα, ξανατονισμένη·
Αλλάξανε τα πάντα και οι αποστάσεις
Από την ατυχία στην Τύχη σου-
Να μείνεις ήρεμη και γελαστή-
Κάπου θα σ’αγκαλιάσουν και θα κλάψετε βαθιά
τα παιδιά σου,
είσαι πάλι εδώ,
Ο ουρανός πάλι φωτίζετε,
Άκουσε τα πρωινά κελαηδίσματα,
Μες την λιακάδα η ζωή ξαναφαίνεται ωραία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου