Σαν ένα μυθικό άλογο το χάραμα προχωρά
και έρχεται να με συναντήσει. χτυπούν πάνω στα κεραμίδια
οι νυχτερίδες, μαινάδες του ερέβους και ο σάλαγος
από εκείνα που μόλις ξυπνούν αρχίζει στον αέρα
να αναδεύει μνήμες της ζωής. εδώ σε θέλω!
να αφήνεις τον έρωτα να τρυπώνει στα βαμβακερά νυχτικά σου
και να τσιρίζει το φωνήεν σου. να κοίτα
που από παθιασμένο φιλί γεννιούνται πάντοτε όλα:
και η γραφή
τολμά να είναι καταμαρτυρία τεθλασμένη, αφού
και του ποιήματος η κόψη ό,τι μετρά
με βία και ανυπερθέτως το αποδίδει...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου