Αγωνία…

Ενικό έγκλημα κι η νύχτα σαπίζει ανορθόδοξα.

Ακούω ελαφρότητες που δεν τους δίνω σημασία.

Κρόταλο το φεγγάρι ριψοκίνδυνο- σαν ενός φιδιού η ουρά.

Τρέπονται τα άστρα σε φυγή.

Όσο κουράστηκα κουράστηκα-τώρα έχω πεισμώσει.

Ξέθαψα ένα μίσος μπαγιάτικο.

Ελπίζω όταν ξημερώσει να έχω ξεμπερδέψει

από ακάλυπτες επιταγές.

Ποιός να περίμενε ότι βοούνε έτσι τα σφαγμένα αισθήματα;

Νομίζω σφάλω κι όταν πια δεν σφάλω…