Καθ’ όλα Μυστικός!...

Έγχρωμες όλες οι παραμελημένες λέξεις,

Και τα φωνήεντα που περιέχουν

Σαν προτομές εκείνων που θυσίασαν τα πάντα να γίνει

Ευφωνική η Στιγμή-

Έτσι πληρώνεται η ολόλευκη ελευθερία!

Βυθίζω τον νου στο Πάθος, γίνεται

Φως

Και αέρας

που συναρπάζει.

Η ατμόσφαιρα στολίζεται με γελαστά λουλουδάκια που παίζουν

Γιρλάντες της αθανασίας μπροστά μου.

Όλος μια μνήμη είμαι, ένας

ποταμός που χλιμιντρά αφηνιασμένος κάτω

από τον αστερόεντα ουρανό.

Θεέ μου πού ανήκω αλλού από το φως;

Και οι ξεθυμασμένες σκέψεις μου, βαριές

Και σαν εικόνες του παραδείσου ανάλλαχτες, διασκεδάζουν την τόλμη μου, ζω

με παρομοιώσεις και οράματα-καθώς

η κάθε νύχτα πλησιάζει την απεραντοσύνη που μελετώ!